Hard voor weinig maar nooit chagrijnig

Lieve beliebers van ons!

Zoals jullie weten zijn wij nu gesetteld in het lane cove national park pal naast de luxueuse wereldstad Sydney. Na de auto weer slaapgereed te hebben gemaakt hadden wij nog een half dagje Sydney voor de boeg. Wij hebben hier gebruikt gemaakt van tip 2 van R. van der Windt. Een weekpas kopen om het lichaam een hele week te vervoeren naar de mooie plekjes van sydney. We moeten toegeven dat deze manier van reizen bijna net zo goed werkt als met onze blauwe ron. Ons halve dagje sydney hebben we besteed aan de bekende trekplijsters. Ik noem een harbour bridge en ik noem een opera house. De volgende dag ging het wekkertje vroeg, wat betekent "een hoop te doen". De maatstaaf van "een hoop" ligt trouwens bij 3 dingen uitvoeren op 1 dag. Naarmate je langer reist stel je toch wat minder eisen van lichaam. We dwalen weer af. Op deze dag 2 stond als hoofdattractie het plaatsje Manley. Dit is een van de betere surfspots van Sydney en omdat wij toch z'n luxueuse weekpas hebben kozen wij dit keer de ferry uit om ons naar de plaats van bestemming te brengen. Na nog eens langs zowel de harbour bridge als opera house te zijn gevaren werden we gedropt op het surfwalhalla van Sydney. Bij het infocentrum vroegen we wat er nog meer te doen was op Manley. Er werd ons geadviseerd de prachtige kustloop van 1,5 uur te lopen. Dit ging helaas niet omdat het beest van allround aka stalen henk was geteisterd door blaren. Hierdoor hebben wij 3 uur gestaard naar wat surfers en gillende chinezen. Op de terugweg naar Sydney city werden we nog getrakteerd op een onderzeeer. Dit hadden wij in onze stoutste droom nog niet durven dromen dat er z'n machtig grote en vooral zwarte slurf voorbij kwam varen. Na onszelf al die dagen een zware dagtaak op te leggen werd het wel weer eens tijd voor zon, zee en strand. Zoals jullie van ons gewend zijn kiezen wij altijd het beste van het beste. In dit geval spreken we over bondi beach. Het strand waar meer camera mensen en lifeguards lopen dan bezoekers. Op dit beroemde strand hebben wij heerlijk een dagje vertoeft en onszelf opgeladen voor Sydney deel 2. In dit deel hadden we flink de behoefte om eens wat geld over de heg heen te gooien. Waar kan dit anders dan in sealife Sydney. Hier hebben wij 30 minuten gekeken naar het geen wat de onderwaterwereld te bieden heeft. Wat de heren even vergeten waren dat ze al 10 duiken officiele duiken achter hun naam hebben staan en dat ze met wat opgesloten vissen niet meer warm te krijgen zijn. Die bewuste avond hadden we toch wel spijt van het verbrassen van onze zuurverdiende 38 dollars. Gelukkig was er nog geen man overboord want die dollars kun je weer verdrievoudigt terugverdienen in het casino. We waren wel even vergeten te kijken welk thema het was deze avond. Nadat de teller voor ons beiden op -50 stond zagen we pas dat het de "je kunt beter naar huis gaan want je verliest toch wel" avond was. Met gebogen hoofd en zwijgend zijn we naar huis gegaan. Denkend over de skirre tijden die komen gaan. Voor straf hebben wij onszelf de volgende dag gestuurd naar de blue mountains voor wat cultureel geneuzel. Conclusie: adembenemend! Wie van bergen, watervallen, bomen en naakte vrouwen houdt zit er goed. Oke dat laatste is gelogen maar de ene rotspartij was nog mooier dan de ander. Dit gebied is zo groot dat je er 3 dagen rond kan banjeren maar wij kozen voor 1 met alweer de laatse dag in het verschiet. Deze laatste dag is gevuld met bezoeken van de spookstad genaamd olympic park. Een hele stad alleen gebouwd voor de olympische spelen. Er staan nu een hoop stadions welke je kunt bekijken en in sommige kun je zelfs de sport beoefenen waarvoor die gebouwd is. Zo hadden wij op het centercourt een balletje kunnen slaan, zo hadden wij een baantje kunnen trekken waar pietertje nog zijn olympische plak heeft behaald en zo hadden we nog over wat vluchtelementen kunnen springen in het olympisch paardensport station maar zoals ik al zei. We waren skirr. Om van dit probleem af te komen hebben wij Sydney verlaten en hebben we onze hoop in de handen gelegd van Sheperton. Een stad in de middle of nowwhere met enkelt fruitboerderijen. Wij zijn hier met onze blauwe ron naar toe gereden met het plan om gewoon alle boerderijen af te gaan en u zult het vast niet geloven maar na 9x de middeltste vinger gezien te hebben was het bij nummer 10 raak. Wat dan, wat dan? Vertel het jongens, ik ben zo benieuwd. Wij mogen onszelf het prachtige vak "peren plukken" aanleren en onze leermeester is geen lulletje. Nee, nee het is boer berg met 136 hectare. Na het kopen van wat werkspul konden we ons gaan voorbereiden op een pittig dagje. De volgende ochtend ging het wekkertje om 05:45 zodat we 06:30 paraat konden staan. We kregen een eigen tractor. Voor de tractor liefhebbers onder ons. Het is een Ford major diesel 230 pk turbo maar niet water gekoeld. Ook kregen we uitleg over hoe de peer het beste geplukt kan worden. Ik zal het u gelijk verklappen. Men pakt de peer bij de steel en beweegt hem naar links, naar rechts, naar voor of naar achter. Child can do the wash zoals boer berg het zegt. Met rond het middaguur 35 graden als toppunt zijn zowel Bram als Joer de dag scheldend doorgekomen. We hebben de eerste 8 dagen 11 uur per dag gewerkt. Na deze 8 dagen werd ons verteld dat we 4 dagen vrij kregen omdat de volgende selectie peren nog niet rijp genoeg was. S'avonds zijn wij met het hele team volop aan de zuip gegaan om de komende vrije dagen te vieren. Ook is er die avond besloten de volgende dag onszelf te trakteren op "the great ocean road". De volgende dag zijn wij met het hoofd nog wat zwaar voelend gaan rijden. De great ocean road is als herdenking aan de eerste wereld oorlog gebouwd. Z'n 60,000 personen hebben het met hun leven moeten bekopen. Met deze zwaarbeladen info in het achterhoofd zijn wij aan onze trip begonnen. De route overtrof onze verwachting en heeft bram doen concluderen dat dit het mooiste was wat hij in zijn gehele leven heeft gezien. Ook voelden we ons nog even een beroemdheid waar mevr. Gaga nog een puntje aan kan zuigen. 4 blikken aan Italiaanse vrouwen kwamen op ons afgestormd om met ons erbij vereeuwigd te worden op de gevoelige plaat. De reden van dit uitzonderlijk gebeuren was omdat we er zo verschrikkelijk Australisch uitzagen. Na 2 dagen van al dat moois te hebben genoten zijn we weer teruggereden naar ons vertrouwde stekje in Sheperton. Bij terugkomst kon boer berg gelijk zijn minpunten in ontvangst nemen want de 4 dagen vrij waren er 7 geworden. Deze 3 dagen extra houdt in dat we onze zuurverdiende centen gelijk in het laatje konden leggen van onze plaatselijke slijterij berkhout. Ook zijn wij op een van die 3 vrije dagen op klaarlichte dag aangereden door 4 losgeslagen chinezen. Deze dachten er van af te komen met alleen een solly solly maar deze westlandse zakenmannen nemen daar natuurlijk geen genoegen mee. Wij begonnen met het eisen van 500 australische dollars. Er zat een schrammetje op en er werd beweert dat het geen 500 waard was. Dit wisten wij natuurlijk ook wel maar je kan maar beter hoog inzettten + de emotionele schade waar de 4 chineze dames nog niet aan hadden gedacht. Wat getreurd ging Joer met 2 dames naar de bank en hield Bram de andere 2 staande op het plaats delict. Het geld was gepint en de jongens rekenden zich al rijk. Helaas hadden we te maken met geslepen chinezen die wel raad wisten met dit soort situaties. Een van de dames had de stamoudste gebeld die met zijn dikke pick up kwam aanrijden. Deze man heeft na een hoop heisa er 250 dollar afgepraat. De dames mogen van geluk spreken maar de volgende is natuurlijk het haasje.

Inmiddels zijn we weer begonnen met het plukken peren. Het plan is tot vrijdag 8 Maart te werken en dan via melbourne langs de kust te rijden naar sydney. Hier moeten wij ervoor zorgen dat wij na 4 maanden trouwe dienst afstand doen van onze blauwe ronnie. Wat we met de overgebleven tijd hierzo doen is nog niet bekend. Voor nu moeten we afscheid nemen en is het voor u weer wachten op een nieuw verhaal.

Wij sluiten vandaag af in het fins. Zit u er klaar voor?

Moikka